dilluns, 1 d’abril del 2013

Frank, el regreso


Pues sí, por fin Frank ha dejado de lado las molestias y se ha presentado en el punto de encuentro. Hoy, por los múltiples compromisos familiares, sólo éramos 6 bikers: Frank, Piecitos, Albert, Alfonso,Iván el Terrible y yo (Zezu). Bueno, también el cambio horario ha provocado algún despiste pero no ha sido por falta de ganas ¿verdad?

Tras varios minutos de espera y mensajes whatsapperos hemos iniciado la marcha hacia los Salesianos. A buen ritmo nos hemos dirigido por el río para subir por el sendero y pistas habituales. Rubén se ha puesto en cabeza con Iván el Terrible y yo me he quedado en cola con Frank que, seguro, en algún momento ha pensado en por qué había venido. No ha dicho nada pero llevaba desde Julio sin salir y las nenaZas cada día tiran más fuerte.

En los Salesianos hemos tomado el típico refrigerio, tapas de jamón y queso con un buen Rioja mientras unas bailarinas chachis en top-less hacían el baile del vientre........para ser más exactos una barrita energética y a pedalear otra vez. La mayoría hemos probado suerte con la fuerte rampa inicial pero sólo Alfonso e Iván lo han conseguido.

En la parte superior nos hemos ido a la derecha por la trialera_ascendente_con_surco_profundo_que_obliga_a_hacer_equilibrios. Bastante bien, en general, pero con algún pié. Es fácil perder el equilibrio en cuanto un pié golpea un lateral. Superada la primera prueba hemos rodado unos metros por pista y ascendido al punto donde solemos iniciar la trialera de LaPiedra (se puede iniciar desde más arriba). No sin antes soltar lastre/mingitar (mear ¡coño!). El firme estaba bastante bien y hemos podido bajar a buen ritmo. Hoy he bajado por primera vez la piedra en cuestión y eso que me ha parecido que la recepción estaba peor que de costumbre pero con la horquilla de Karlitos voy tan erguido que es muy difícil salir por orejas.

En el cruce de senderos dudábamos entre bajar a canRuti por la trialera del árbol o rodar hasta la font de l'Amigó pero hemos optado por ésta última. Otro tramo divertido y no demasiado exigente ni subiendo ni bajando.

En la font de l'Amigó de nuevo dudas. Podíamos bajar a canRuti por el sendero rápido o, como hemos hecho, subir caminando a la pista para ir a LaCantera. Hoy también he superado un buen tramo de subida pedaleando. Destacar la labor de TerminatorAlbert que, ante mi incapacidad de arrancar las varillas de hierro que asomaban por la trialera, las ha aplastado para evitar el riesgo de convertirse en pinchito cuando bajemos por allí.

La ascensión a LaCantera ha sido durilla y hemos tenido la desgracia de cruzarnos con un par de grupos que bajaban y no colaboraban mucho. Luego en la bajada nos hemos desquitado. Alfonso por primera vez puesto que no la conocía. Al llegar al final de la cantera Frank se ha dado cuenta de que llevaba una rueda pinchada....y Albert otra. Ya que teníamos que parar hemos arreglado dos pinchazos al mismo tiempo.

Reparados los pinchazos nos hemos dirigido al sendero rápido que en su día nos enseñó Ceporrillo y que todavía no tiene nombre. Frank, Albert y yo subíamos un poco más atrás porque al primero se le había salido la cadena y, llegando a la boca de la trialera, he visto las bicis de los de cabeza en el suelo. Suponiendo que habían bajado a pié para comprobar el primer escalón le he dicho a Albert: vamos a enseñarles a estos cómo se baja, y nos hemos tirado sin parar. Albert, haciendo gala de sus tablas ha bajado controlado hasta el primer escalón, ha parado medio segundo en el límite del mismo y ha saltado haciendo un caballito. ¡Qué cabrón! Pero no ha querido repetirlo para filmarlo.

Yo bajaba muy cerca de él y me he ido por la izquierda y al surco controladamente. He dejado la bici y me he dispuesto con el móvil para filmar al resto. Hoy no teníamos cámara y no hay más que ver. Alfonso y Piecitos se han tirado por el mismo sitio que yo con la misma suerte: ambos al suelo...pero Alfonso ha repetido y descendido con éxito la segunda vez. Todos abajo ya, hemos iniciado la parte rápida del descenso sin más problemas que tragar la saliva cuando pasábamos por las zonas estrechas_con_enorme_caída_lateral.

Por supuesto, todos hemos hecho los dos saltos finales pero, además, 4 de nosotros hemos vuelto a subir para repetirlos a más velocidad. Yo el primero para filmar desde mi móvil cómo lo hacían el resto. Hemos bajado el tramo de bosque y para el río no sin antes enviar un whatsapp para que algunos vinieran al bar a hidratarse con nosotros.

5 comentaris:

frank ha dit...

Muy buena cronica Zezu. Tengo que confirmar que pensé varias veces que hacia allí!! con lo bien que estaba durmiendo! Sufrí mucho, pero espero poco a poco ir cogiendo el ritmo y poder seguiros mas de cerca, y seguir disfrutando de vuestra compañia. Gracias PanZetas.

Fernando ha dit...

Hey Frank, por fin, me alegro de tu vuelta. No he podido acompañaros porque me he hecho la cirugia estetica para parecer mas duro. Pronto os veo.
Salut

Josep ha dit...

Hola Frank,
m´alegro molt hagis tornat de nou al grup de mica en mica aniràs agafant la forma. Una abraçada.

M@rc ha dit...

Frank un plaer la teva tornada !!! un dia d'aquests en veiem !!!

Buena cronica Zezu

Salut

Albert Font ha dit...

Joder Zezu eres una bestia narrando la salida, sigue con tu buen ojo y tu memoria de elefante jejejeje

Saludos y nos vemos pronto PanZetas!!!!!